Budownictwo realizuje jedną z podstawowych potrzeb ludzkich – potrzebę posiadania bezpiecznego i wygodnego schronienia, stąd pierwszymi prymitywnymi budowlami wykonanymi ludzką ręką od zarania dziejów były właśnie konstrukcje domów. Jakkolwiek brzmi to odważnie i oryginalnie, takie właśnie były początki tego, co dzisiaj nazywamy szumnie inżynierią lądową i budownictwem. Początki zastosowania technik i myślenia inżynieryjnego w dzisiejszym rozumieniu tego słowa, możemy się doszukiwać w starożytnej Mezopotamii, zaś najstarszy znany przypadek zastosowania inżynierii w praktyce, którego pozostałości możemy podziwiać do dzisiaj, to piramidy egipskie. Inne wiekopomne pozostałości starożytnej inżynierii lądowej i budownictwa to między innymi: Wielki Mur Chiński (według projektu chińskiego inżyniera Meng Tiana), grecki Partenon (według projektu Iktinosa), oraz droga Via Appia w Rzymie wybudowana przez ówczesnych inżynierów. Za pierwszego, (choć samozwańczego) inżyniera uznaje się Johna Smeatona, który jako swoje największe osiągnięcie wybudował latarnię morską Eddystone. Choć ludzie zajmujący się projektowaniem (architekturą) i budownictwem działali już od dawna, dopiero wówczas zaczęto używać tytułu inżyniera. Wprowadzono od razu rozróżnienie i inżynierów budownictwa nazywano: „civil engineer”, gdyż wcześniej tytuł ten był zarezerwowany dla wojskowych.
Inżynieria lądowa historia powstania
